Σε μια εποχή που ο λόγος δεν μπορούσε να εκφράσει αφηρημένες ή πολύ
σαφείς έννοιες, οι αρχαίοι Έλληνες εκφράσανε τις σκέψεις και τις
εσωτερικές αναζητήσεις τους πλάθοντας μύθους. Ο θαυμασμός τους για τους
ήρωες, η ανάγκη τους για πρότυπα, η προσπάθεια να κατανοήσουν το
μυστήριο της ζωής και του θανάτου, τα φιλοσοφικά ερωτήματα που
τυραννούνε την ανθρώπινη σκέψη, η επιθυμία να γνωρίσουν και να
ερμηνεύσουν τον κόσμο που τους περιέβαλε, ενέπνεε τη φαντασία τους να
δημιουργήσει μία κυριολεκτικά ποιητική μυθολογία, που δεν υπάκουε σε
λογικά σχήματα ή σε συμβατικούς και καθερωμένους ηθικούς κανόνες. Μέσα
στην ελληνική μυθολογία επιβιώσανε πανάρχαια παραμύθια, περίεργες
συνήθειες και περιστατικά, προσωποποιήθηκαν αστρονομικά σώματα,
συγχωνεύτηκαν παλιές και νέες λατρείες, συνήθειες περίεργες, παράδοξα
περιστατικά. Κι αυτός ο ιδιότυπος κόσμος των μύθων, που ανέθρεψε γενιές
στον αρχαίο κόσμο, μας αποκαλύπτει σήμερα το ίδιο φαντασμαγορικά ένα
θαυμαστό πολιτισμό, που ήταν, είναι και θα μείνει η ανεξάντλητη πηγή
έμπνευσις για κάθε καλλιτεχνική δημιουργία.